Fred van der Wal

KUNST & PASSIE

 

De uitgave van Thomas Rap “Toen werden schoot en boezem lekkernij” door C. Vergeer doet uitvoerig verslag van het seksuele leven van de Tachtigers. 

 

Waarom trekt het seksuele leven van de Tachtigers meer aandacht dan dat van W.F. Hermans of de helaas te vroeg overleden prof. Piet Vroon? 

"Ik ben met plezier lid Arti et Amicitiae te Amsterdam"

 

 

SIND 1972 BEN IK MET PLEZIER LID KUNSTENAAR VAN ARTI ET AMICITIAE 

 

 

De Maatschappij Arti et Amicitiae (= voor de kunst en de vriendschap), meestal kortweg Arti genoemd, is een Amsterdamse vereniging van beeldende kunstenaars en kunstliefhebbers, gevestigd aan het Rokin 112, hoek Spui. 

DE WARE RAMPETAMPENDE KUNSTENAAR VAN WELEER STERFT UIT EN RAAKT GEFEMINISEERD! EEN RAMP

 

De echte kunstenaar sterft uit. Nederland wordt enkel nog bevolkt door artistieke mietjes die twijfelen aan eigen kunnen en zich laten commanderen door de vrouwtjes. Slome duikelaars, dikbuikige, voor de buis hangende dulle mannen zonder spannende baan en dito uiterlijk met vol gevreten pensen op spillenpoten, waggelende Peking eenden, pruimentaarten, Jan Hennen, veelal afkomstig uit krank zinnigengestichten en zonder veel scholing.

BIOGRAFIE THEO KARS O.A. OVER KEES B. EN BOUDEWIJN VAN H. 

 

TRIO INFERNO 

 

Theo Kars heb ik eenmalig ontmoet, hij maakte weinig indruk op mij, zijn toenmalige vriend Kees B., zoon van een notaris te Heemstede , woonde enkele straten verder dan de J.C. van Oostzaanenlaan waar ik van jan. 1957- mei 1967 woonde heb ik enkele malen in Heemstede en Haarlem ontmoet via Dirk M. een gesjeesde student economie. 

Het kind met de vele namen. 

 

De abstracte kunst;  een veelkoppig monster.

 

door Fred van der Wal 1978, Veenwouden

 

Het signalement is al jaren bekend; bijzondere kentekenen zijn er niet. Zijn opsporing is, dankzij zijn ont sporing, op Hoger Hand verzocht, dood noch levend is hij iets waard, hij is het monster zonder waarde : de abstracte schilder. Een veelkoppige draak, een beschamende vertoning, deze hoer van Nieuw Babylon. Zijn koppen dragen vele namen abstract expressionisme, action painting, geometrische abstractie, colour field- of hard edge painting, lyrische abstractie of de nieuwste flauwekul Fundamentele Schilderkunst, om van het geklungel van de Nieuwe (?) Wilden maar te zwijgen. Voer voor kunsthistorici en hysterici. 

"Kunstwereld overheidsfiliaal van hielenlikkers"

 

DE KUNSTWERELD IS AL DECENNIA LANG EEN FILIAAAL VAN DE OVERHEID COMPLEET MET HIELEN LIKKENDE PALADIJNEN ONDER DE KUNSTENAARS DIE NAAR DE PIJPEN DANSEN VAN AMBTENAREN 

 

"Ik ben de schilder van de haat!"

 

De verwijten van sadisme, masochisme, lingerie fetisjisme en andere bizarre sexuele smeerlap perij of  perversiteiten die de schilderijen en per soon van Moesman opriep kreeg U ook regelma tig te horen o.a. van de E.O. programma maker drs. Hans van Seventer, de waterverfschilderes Jeanne van de Heuvel maar ook van de alerte Hanneke F. waarmee U na 12  jaar hoffelijke, rimpelloze omgang mee gebrouilleerd raakte zo als met zo vele kalvinistiese dames uit het verle den om over Els D. maar te zwijgen konnekties waarvoor bij U bij het minste of geringste de weg terug definitief is afgesloten, want wie breekt met de gereformeerde naaste moet dat volgens de regels van het spel in dit aardse tra nendal ook goed doen,zegt U al sinds mensenheugenis. Nooit heeft U als schilder van de haat (leed verwek kend èn verzachtend, maar met mate en dit lles langs lijnen van geleidelijkheid) in Uw leven een konflikt bij gelegd of een ku bieke millimeter toe gegeven, het geen heel ken merkend is voor Uw specifieke kosmiese visie die U al in 1983 samen vatte als Het Sadistiese Uni versum van Fred van der Wal…Uw adagio  is niet alleen oog om oog, tand om tand, maar gaat veel en veel verder als over tuigde aanhang er en beoefenaar van het  sado masochisme!Uw wereld bestaat immers uit slaven en Meesters, slavinnen en Meesteressen en U, Fred van der Wal bent een echte Grootmeester van den beginne af aan!

"Kunstcritici: Práát mij er niet van! We hebben zeker vijftiendui"

 

Kunstcritici: Práát mij er niet van! We hebben zeker vijftienduizend kunst behabeschouwers…wáár hebben we het eigenlijk over?

OVER SCHRIJVEN EN SCHRIJVERS

 

Moet u nadien nog veel in zulke teksten schrappen? 

 

Nou... nee...soms wel, soms niet… ik ben niet zo'n geweldige schrapper en ook geen tobber. Er zijn natuurlijk auteurs die hun lezers wijs maken dat ze een verhaal honderd eenentwintig keer schrijven en honderd twee en twintig keer verscheuren en dat dan de honderd zes en twintigste keer... Nee, dat soort dingen doe ik niet. Het is tijdverlies. Ik schrap betrekkelijk weinig, steeds minder, behalve stijl-, typ- en spelfouten, die haal ik er zo veel mogelijk uit, maar ik verbeter wel heel veel als een zin niet loopt of de samenhang en de causaliteit niet duidelijk is en ik plak er ook soms nieuwe stukken tussen als mijn inzichten op bepaalde punten veranderd zijn. Wel haal ik steeds vaker namen van bestaan de personen uit mijn verhalen, omdat ik herkenbaarheid  minder belangrijk vind dan toen ik in 2006 begon met weblogs te schrij ven.  Tevreden met een tekst ben ik zelden of nooit. Het kan altijd beter en daarom herschrijf ik veel.

"Sinds 1972 bedreigen artiesten mij regelmatig..."

 

SINDS 1972 BEDREIGT MEN MIJ VAN UIT HET KUNSTENAARSPLANTSOEN REGEL MATIG MET JURIDISCHE PROCEDURES. IK BLIJF LACHEN & STEEK ALS BEJAARDE NOG ELK UUR MIJN MIDDELVINGER OP!