’t Is met mij zo geweest dat mijn kunstwerken altijd eerst door galerie houders en museum directeuren geweigerd werden omdat zij zo ongewoon in het genre waren
’t Is met mij zo geweest dat mijn kunstwerken altijd eerst door galerie houders en museum directeuren geweigerd werden omdat zij zo ongewoon in het genre waren
april 28, 2018
Fred: ’t Is met mij zo geweest dat mijn kunstwerken altijd eerst door galeriehouders en museum directeuren geweigerd werden omdat zij zo ongewoon in het genre waren. Zo nu en dan komt de intelli gente, wel bespraakte kunsthistorcia Jacqueline C. uit Utrecht hier kijken en zegt : wat jij maakt heb ik nog nooit gezien ! En dan zeg ik : Ik ook niet daarom maak ik het, want een ander doet het niet ! ’t Heeft ook te maken met mijn afkomst. De ene tak van de familie komt uit Noord Frankrijk. Een vlakke landstreek. Eéndimensionaal. Daar heb je nog die los gezongen verftoetsen en potloodstreken, die een eigen leven gaan leiden. Op de automatische piloot, hè!
Het leven in de Bourgogne is ontspannen. Terwijl, boven de Moerdijk, daar gaat dat allemaal op één monotone calvinistische domineesdreindreun door. Stijve Jezussen uit Kampen, Friesland en Gro ningen zijn het met hun fatsoensmoraal! Die Noordelijke kunstenaars hebben ook dat boertige, houterige, dat onbeschofte en dat hurfterige; het zijn daar allemaal knurften. Fokko Rijkens ook.
De taalgrens ligt voor mij bij de rivieren. Boven de rivieren verandert de instelling van de meeste mensen, behalve van Zoenvis, die dansend door het leven gaat met veel muziek !
Taal is muziek. Je moet de kadans horen lopen. Echt zo van Kedeng Keding. Ik bedoel van Lekker Ding, lekker Ding. Beeldende kunst gaat over structuren. Wie niet structureert is voor mij een fanta sieloze klerk! Die vlotte subisie boys met de laatste mode designbrillen die alle maal met een digitaal cameraatje rond lopen met een air van wij maken kunst, hun foto boekje worden binnen tien jaar ver geetboeken. Modieuze flut ! Het bezwaar dat ik vanuit de Bourgogne tegen Nederland van boven de rivieren heb, is dat alles hier verziekt wordt door die grimmige, calvinistische ruzie en rotsooisfeer. Elkaar bestrijden, afmaken, smiespelen, intrigeren, de jaloezie, de kinnesinne en de rancune, dat is mij gotzijdank allemaal vreemd…
Fred van der Wal: Ik ben mijn eigen duivels dierbare dubbelganger
Geplaatst op 16-06-2007 17:20 door fred van der wal in categorie persoonlijk – Bewerk dit bericht
Fred van der Wal: Ik ben mijn eigen duivels dierbare dubbelganger
Patiënten met het syndroom van Capgras denken dat hun echtgenoot, zus, broer, zoon of dochter vervangen is door een identiek, maar ander wezen. Ik denk daar natuurlijk heel anders over als genotschapsgenie omdat ik zeker weet dat ik mijn eigen dubbelganger en Zoenvis ook een dubbel ganger is, doordat de echte Zoenvis is ontvoerd door kleine grijze mannetjes uit een Vliegende Schotel, die haar met een verlammende straal hebben mee gevoerd naar een planeet die ergens in de Pleiaden rond zweeft. Ze kon geen kik geven omdat die gore kleine buitenaardse rakkers een mondbal in haar mond hadden in gebracht en dan kun je alleen nog maar met Guhg Gughg Guhg reageren. Lekker rustig daar niet van. Toch zal ik als aanhanger van de dominante vrouw geen vrouw het zwijgen op leggen, anders krijg ik me toch een matschudding met de Grote Zoenvis, dat wil je niet weten, die is berenvrouwen sterk!
Ik weet dat berenvrouwen je om niets een deegroller in je hol douwen, dus ik bind wel in. Een dildo daar heb ik niets op tegen, dat is opwindend. Het is goed voor de doorsneeman in de straat om te voelen hoe het is om gepenetreerd te worden, dat zal ze een toontje lager doen zingen. Het is grote onzin dat de rek uit je kringspier gaat dan moet je echt andere acties ondernemen zoals je vuist naar binnen stompen en als je dan een paar uur later je terug trekt staat inderdaad het hol open als een verontwaardigd, ovalen olijk open mondje. Als ik de fotos zie doet het me altijd weer denken aan dat schilderij van Munch “De Schreeuw” ook zo’n verontwaardigd open bekkie.
Ik heb zo mijn Geheime Gedachten over de mondbal voor algemeen gebruik onder liefhebbers en hebsters van het genre waar The Pain And Pleasure Factory in grossiert.
Het opperhoofd van die kleine grijze mannetjes heet Eppie Epsilon en heeft als bijnaam “De Beren man van BoerroeBoerroe” omdat de bewoners van die planeet elk jaar een berenhuid over hun naakte lijf trekken, zich daarna het leplazerus zuipen, als het mooi weer is, anders moet het in de schuur en dan wild gaan dansen rond het kampvuur op muziek van de Buena Vista Club tot ze er bij neervallen en dan wordt het een orgie met als doel de sterren van de hemel en de bloemen van het behang te neuk en! Die poging mislukt, maar wel zit het behang helemaal onder.