Fred van der Wal

"Intervjoe met Fred van der Wal door HP medewerker Bert Nijmeijer" Share

|

 

Publicatie aanpassen

Publicatie verwijderen 

 

 

Intervjoe met Fred van der Wal door HP medewerker Bert Nijmeijer 2007 (deel 1)

 

over collega Henk Helmantel

 

Maandag om tien uur zou de HP medewerker mij bel

len hadden we per email afgesproken. Half tien viel de telefoon uit in Couloutre. 

Gebeurt niet al te vaak. Zoals wij weten heeft de vrome, streng gereformeerde Henk een Hot Line naar de hemel. 

Alles wordt daar voor hem geregeld. 

Telefoon engelen met een vlammend zwaard naar de Bourgogne gestuurd om verbindingen te saboteren. 

Daarna op engelachtige wijze de bankrekening van multimiljonair Henk nog even opkrikken als dagelijkse update want achter elke euro staat bij stijl gerefor meerden een kruis en waar het kruis achter staat gaat de geldkraan automatisch open. 

De duivel schijt altijd op een grote hoop, hetgeen in tegenstelling zou moeten zijn met het beleden fijn gristelijke, op Amerikaanse leest geschoeide welvaarts geloof, maar dat is een ingewikkelde theologische kwestie waar wij vandaag niet uit komen. En morgen ook niet. Hooguit als het wereld economische systeem in mekaar sodommietert.

De belangrijkste promotor van Henks werk, drs. Ha van S., is er van overtuigd dat de geld stroom naar de gereformeerde man (vrouwen zijn bij voorbaat uitge sloten van voordeeltjes verleend van uit omhoog. De dames dienen in griffermeerde ogen als neukvee en bediendes in de keuken ) toe recht evenredig is met de mate van de in zijn kringen algemeen beleden geloof in de Enige en Ware God der Wrake van het Oude Testament.

Ik geloof al lang alles wat Ha van S. zegt, behalve 

deze laatste stelling van onze academicus, die twintig jaar over een studie filosofie deed, met de hakken over de sloot zijn doctoraal deed (bron de griffermeerde tekenleraar M.d.K. te Kampen) waarna Ha van S. 

als pragmaticus niets anders heeft gedaan dan een slecht lopende Bed en Breakfast te openen in Aduard, waar behalve bietenbouwers met rookpluimen van de verbrande diesel tractoren nooit een toerist voorbij komt. 

Geen probleem; het gedateerd ingerichte, smakeloos opgeschilderde kot staat inmiddels te koop voor een veel te hoge prijs en kopers hebben zich alsnog niet aangediend.

De vrouw des huizes lijdt aan rheumatiek, meneer heeft prostaatproblemen, maar met de kinderen en de kat alles goed. 

De heruitgegeven Statenbijbel in kitsch editie mmeet vvarkensleren kaft en koperen sloten ligt open gesla gen op een standaard in de pronkkamer.

In dit huis wordt de Heere der Heerscharen duidelijk gediend en dat zal de bezoeker weten.

Ik ging van 1976 tot en met 1996 om met Heer van S. om. 

Zomer van het laatste jaar de altoos moeizaam verlopende connectie schriftelijk verbroken na de zoveelste denigrerende opmerking van zijn kant over mijn werk en persoon. 

Het werd mij even teveel en er trok eeen rode bloedvlaag voor mijn geestesoog voorbij. Mij is de wrake, schoot mij te binnen. Ik moest handelen, zei een innerlijke stem. Nu of nooit.

Ik herinner mij nog hoe hij in 1976 mijn echtgenote berispte omdat zij eyeshadow en lipstick gebruikte, dat hoorde niet in vrijgemaakt gereformeerde art. 31 kringen daar is alles kaal, liefdeloos en vooral smakeloos.

 

De HP medewerker vertelde mij tijdens het van mijn kant wat lacherige gesprek dinsdag ochtend tien uur dat hij de indruk had dat ik des ochtends tanden knarsend op stond en des avonds mij in wroeging en bitterheid terneder legde, de haren uit mijn kop trok met maar één gedachte: Hoe krijg ik de reputatie van Henk Helmantel zo  snel mogelijk aan flarden.

 

Nu denk ik aan van alles, omdat ik via de Nederlands Hervormde Da Costa kweekschool te Bloemendaal als schoolmeester in opleiding verplicht was om aan alles te denken, dat is er ingehamerd, anders wordt het een pan in de klas, maar ik denk maar heel weinig aan Henk Helmantel. 

Als ik aan hem denk begin ik te grimlachen, vanwege een aantal anecdotes, die ik over hem hoorde of zelf mee maakte. 

Groningers zijn heel wat leuker als kunstenaar dan Friezen beweert men in Groningen. 

 

De stad Groningen, die op Amsterdam lijkt, heel wat interessanter dan Leeuwarden, zeggen ssommige Noorderlingen in hun knauwende dialekt. Nooit heb ik de minachting van W F Hermans begrepen voor Groningen.

 

Henk Helmantel heeft mij enkele keren in het verre verleden allervriendelijkst ontvangen, zelfs op zondag, maar ik moest wel erg lang aandringen voor ik op de dag des Heeren een pijpje goedkoop alcoholvrij bier van de plaatselijke supermarkt mocht verwerven. Toen ik dit naar binnen klokte en onmiddellijk om een twee de vroeg stond hij op, duidelijk in tweestrijd en leek getergd; één pijpje op zondag, okee, maar twéé, da’s één te veel, da's tegen de zondagsheiliging.

Hij overhandigde het flesje hoofdpijnbier met een verwijtende blik en voegde mij toe dat ik maar niet te vaak langs moest komen, omdat hij een matig man was en zijn buik niet zijn God was. 

Deze opmerking nam ik voor kennisgeving aan. Ik klokte het krachteloze gerstennat naar binnen en keek of het raam open stond, want ik smijt in opperste vrijmaking het vaat- en glaswerk graag de tuin in als ik op visite ben, maar duw eerst de gastvrouw voor over met haar geblankette gelaat in de houten bak met zoute knabbel, rand haar van achteren aan in haar intieme deel van eerbaarheid, ga na afloop neuriënd in de brandende open haard staan pissen net als Jackson Pollock deed en spreek de drank voorraad in de kelder aan. 

U weet: een ware kunstenaar is een lui varken, een aso ciaal, een sociopaat, een geslachtszieke dronkenlap en een potentieel gevaar voor de consensus maatschap pij. 

Behalve Fred van der Wal, die voldoet aan geen enkel cliché. 

 

Helaas, helaas!