Fred van der Wal

"Expo Aat Veldhoen cbk a'dam geen succes"

 

OPENING TENTOONSTELLING AAT VELDHOEN CBK AMSTERDAM GEEN SUCCES VOLGENS MISJA

 

Verslag Misja van der Wal (kunst connaisseuse drinkt geen Prosecco maar Gazeuse) : 

 

Vrijdag naar opening van expositie Aatje (lik me naatje) Veldhoen geweest samen met mijn geliefde Robin, een locatie waar veel bekende op sterven na dood Nederlanders rond strompelden, zoals aatje en zijn gerimpelde bochel Hedy d’Ancona, Jan de boeffrie die stomdronken uit een auto met chauffeur rolde, de aan zijn laatste levenfase begonnen eens bekende popzanger Henny Vrienten, die je zo achter een haringkar op de Albert Cuyp zou zetten als je naar zijn kop kijkt, een ontevreden kijkende uitgerangeerde acteur Peter Blok, en het hele zwikje half en hele gedrogeerde ruigoord sukkels, zoals de verbitterde Ruigoord bewoonster Elsje S. met haar hoogbejaaarde, broodmagere kunst nijverheidspartner….eens was Elsje de vriendin van de zuurrealistische schilder Chris van Geest.

 De goedkope openings wijn van 2 euro de literfles was niet te zuipen, want Aatje Veldhoen moest het door gebrek aan omzet ook rustiger aan doen als beschimmelde AOW-er en de schilderijen waren zoals ge woonlijk in het geval van Veldhoen weer zwaar kut (ja, met de nadruk op kut…).

 Hij zal wel de Rijksakademie hebben gevolgd waar al die sukkels vandaan komen.

 Dus ja, we hebben ons weer eens als vanouds een middagje uitstekend vermaakt!

 En Oh-Oh-Oh wat voelden we ons weer toch ons jong en onaangetast bij al die ouwe stinkende lijken met pretenties….

 

Fred van der Wal: Ik herinner me nog eens in Scheltema waar ik met galeriehouders Mike Podulke en Dieuwke Bakker van Galerie Mokum maart 1969 aan een tafeltje zat te zuipen want Mike lustte wel tien kopstootjes per uur en Naatje Veldhoen aan kwam schuiven om mee te hijsen , want als je met Mike Podulke op stap was dan ging de drankomzet omhoog en de rekening navenant. Naatje had zijn uit Verweggistan geïmporteerde toenmalige zwarte wijf voor alle zekerheid thuis gelaten, want die natuurmensen van de vrouwelijke kunnen gingen nog al eens gemakkelijk meee met een blanke kaaskop als die de piet met poen trok, dat was in het stamritueel in de kraal heel normaal.

 Zoals gewoonlijk in die tijd was ik ook weer die avond strontlazerus omdat ik zoop als een geranium in de volle zomerzon en had mijn befaamde agressie uitstraling in mijn met verf besmeurde jeans, leren jasje en t-shirt, anders was je in die jaren geen gesubisidieerde kunstartiest en telde je niet mee met het artistieke, geslachtszieke, gedrogeerde, alcoholische, langharige grote stads schorum.

 Ik kreeg al gauw herrie met Veldhoen en greep ‘m bij zijn hippe halsdoek en trok ‘m over de tafel en beloofde hem buiten even af te rossen.

 Affijn, het end van het liedje was dat het afgedronken werd en Aadje huilend van collegialiteit tegen mijn schouder aan lag te snikken dat ie beroemd wilde worden. Ik ben nog eens een keer op zijn atelier geweest, een armoedtroep en een teringzootje zoals bij die hasj doorrookte kunstartiesten hoorde.

 Kunstbroeders oho kunstbroeders…