Fred van der Wal

WEBLOG DRS. HUUB MOUS OVER FRED VAN DER WAL

 

Huub Mous: De vermaarde Friese kunstenaar Fred van der Wal werd afgelopen zondag geïn terviewd in het programma K-rûte van Omrop Fryslân. De man, die op zijn weblog altijd zoveel pijlen op zijn boog heeft, stond opeens met zijn mond vol tanden en liet zich door zijn vrouw volledig de kaas van het brood eten. Ook de piepjonge interviewer – die overigens van toeten noch blazen wist en Van der Wal in de stijl van Frans Bromet aan te tand voelde – wist weinig zinnigs aan de haag zijner tanden te ontfutselen. In december 2008 reageerde Fred van der Wal op mijn log met enkele herinneringen aan Ernst-Jan Engels uit de tijd dat zij samen een atelier hadden in de Tweede Nassaustraat in Amsterdam. 

 

Hij schreef toen onder meer het volgende:

 

Ik heb al eens eerder in je reactieruimte over Ernst-Jan Engels summier iets gezegd en dat zou je kunnen na lezen; inderdaad moet dat 1973 -1975 geweest zijn hetgeen zich met van het Reve afspeelde. Ik heb mij in een vorige reactie in de datum vergist.  Ik bemoeide me in het ateliergebouw met niemand dus ik weet er verder weinig van af. De enige keer dat ik hem gesproken had vertelde hij dat hij eerste jaars psychologie student aan de UVA was en ik nam het voor kennisgeving aan. Ook het feest ter ere van de verloving tussen Ernst Jan en van het Reve ben ik niet geweest als enige kunst artiest uit het gebouw omdat ik walgde van de in Amsterdamse los geslagen kliek. Ook in die jaren had ik weinig affiniteit met onbenullige tiepes als voornoemde Ernst Jan. Mijn herinneringen aan het ateliergebouw Tweede Nassaustraat 8 van 1972-1979 heb ik nog in de pipeline zitten. Het gekkenhuis aan de Nassaustraat zal het wel gaan heten want er heft zich het één en ander afgespeeld; een moord, overspel, een schietpartij, vernielingen, diefstal en inbraak, het schijnt te horen bij het artistieke half gedrogeerde tuig waar ik altijd ruim afstand van heb genomen.

 

Als kunstenaar beschouw ik hem als volkomen talentloos, één van de vele, slappe stukken maatschappelijk drijfhout die naar de geest van de tijd van de zeventiger jaren mee konden drijven in het gemakzuchtige subsidie circuit. (..) Eénmalig verscheen van het Reve gearmd met Ernst Jan Engels in het gebouw aan de Tweede Nassaustaat en rond 1977 is het “verlovingsfeest” tussen de schrijver en Ernst Jan gevierd met een feest in   het atelier complex aan de tweede Nassau straat waar de Amsterdamse modieuze intellectuele fine fleur van die tijd voor was uitgenodigd, o.a. kunst verzamelaar Orlow en zijn aangenaam ogende gade. Onder haar dure bontmantel was zij zo als vaker geheel naakt. Ik heb de uitnodiging voor het feest als Lone Wolf indertijd als enige kunstenaar uit het atelier complex afgeslagen en ging ter controle wel ’s avonds om een uur of elf nog even naar mijn atelier kijken of er niet ingebroken was. We kennen onze artistieke pappenheimers langzamerhand. (..)

 

Rond 1981 na de door Ernst-Jan Engels en zijn vriendje Teigetje gestichte brand is de ‘kunstenaar’ opgenomen in een inrichting na gevulde flessen sherry uit het raam te hebben gegooid naar buurtbewoners die niets vermoedend in hun tuin zaten te zonnen. Anonieme daders van balkons hebben daar op de ruiten van de ateliers beschoten. In mijn raam zaten 8 kogelgaten. Ik belde de politie aan het Marnixplantsoen. Zij weigerden te komen en hadden pas interesse als de atelier gebruikers elkaar hadden uitgemoord deelden zij minzaam mee. (..) De exacte datum van het “verlovingsfeest” van Gerard Reve en Ernst Jan Engels was 31 aug. 1974. Orlow was daar ook aanwezig en wat mee lopertjes uit de artistieke onderbuik van Amsterdam. Ik stoorde mij buitengewoon aan de invitatie kaart van Ernst jan Engels waar iedereen werd opgeroepen om met een schone onderbroek aan te komen. Zulke proleten praatjes zijn wellicht passend in de benauwende sien rond Reve c.s. maar ik pas daar voor om zo te worden geïnviteerd. Ik ben de enige kunstenaar uit de ateliers die niet op het feest is verschenen. Een aanbeveling dunkt mij.

 

Vrijdag 26 februari 2010  14:09 :

 

Het inteview door Omrop Fryslan is door de vriendelijk interviewer Jensma anders verlopen

 

dan  Huub Mous suggereert. In de vier uur die deze producer/cameraman in ons huis door brachten heb ik uitgebreid mijn verhaal gedaan. Ik ken geen enkele camera angst en heb een aantal onderwerpen behandeld.

 

In de zes minuten weergave in het programma is mijn story grotendeels buiten beschouwing gelaten, hetgeen de keuze is van de montage. Het is wat merkwaardig als Omrop Fryslan voor mmij zegt te komen en ik nauwelijks aan het woord kom, maar so what? Wat mij betreft sans rancune. Mediageilheid is mij ten enemale vreemd, net zoals het mijzelf profileren in de galeriewereld mij koud laat, te meer daar de Friese kunsthandel en kunstwereld aan elkaar hangt van dilettantisme, willekeur en gebrek aan inzicht in kwaliteit en kennis van de eigentijdse beeldende kunst.

 

Zo mocht ik mij afgelopen jaar verheugen in afwijzingen van de volgende Friese instelling en: Galerie Zofier, Galerie La Lanka, Galerie Artemisia in kunstzaken, Galerie De Garage, de kunstenaarsclub Fria, de concurrende kunstenaarsclub Facit, de kunstenaarsclub Kunstkring Uytland, Galerie Tudor, de website Stillevens, de Nationale Associatie Beeldende Kunstenaars, Website Elteha, Galerie Hoogstraat, de Noordelijke grafici, de Noordelijke aquarellisten, het lidmaatschap van Het Portretschap en de Noordelijke realisten, waar de mij niet welgezinde tekenleraar Jan van Loon een grote inbreng in heeft. Het wekt mijn lachlust in elk geval op met het terugkerende als argument de dooddoener “gebrek aan beeldende kwaliteiten”. 

 

In het verleden werd ik afgewezen voor de Kunst Zij Ons Doel,  X-65, De Onafhanke lijken, De Groep, de Rode Stip, de Zwiggelter groep, BBK ’69, voor de activiteiten van Art Revisited en Christian Artists,.

 

Het Stedelijk Museum te Amsterdam bezit 9 werken van mij waarvan 4 door directe aankoop en 5 via de BKB zijn binnen gekomen. De ICN collectie 53 werken, galeries en collectioneurs in Nederland, Frankrijk, Duitsland, Engeland en de VS een aantal dat ik niet eens kan overzien. Het prentenkabinet van het Rijksmuseum 13 werken.

 

De werken die van mij door de BKR zijn aangekocht dragen het kenmerk BCW (Bij zondere Culturele Waarde) en behoren daarmee tot de minder dan 10 procent van de uit de BKR afkomstige werken die deze classificatie verwierven.

 

Bij de algemene teruggave van de BKR werken leven deze 10 proccent in Rijks eigendom. De rest van de onder de maat zijnde werken werden als inferieur spul geveild of via org. Kunst wegen geretourneerd aan de ex- BKR kunstenaars. Een ex-BKR kunsstenaar zag zijn werken voor één gulden indertijd van de hand gaan waarmee zijn kwaliteiten ruimschoots zijn beloond.

 

Als kunstenaarslid van Arti et Amicitiae te Amsterdam sinds 1972, Pulchri Studio sinds 1974, Le Groupe Nevers sinds 2004 en De Nederlandse Kring Van Tekenaars sinds 2007 maak ik mij niet te veel zorgen over een gebrek aan waardering voor mijn werk van de Friese overheden, noch van de provinciaal drs. Huub Mous.