EEN TICKET NEMEN NAAR DE COSTA BRAVA, DAAR IN DE BRANDENDE ZON IN ZWEMBROEK OP HET GOUDGELE STRAND GAAN LIGGEN, JE VOL ZUIPEN IN EEN DUITSE BIERKELDER EN DRIE MAALTIJDEN IN HET HOTEL NAAR BINNEN SCHROKKEN TUSSEN MEDELANDERS MET KRIJSENDE KINDEREN,
EEN TICKET NEMEN NAAR DE COSTA BRAVA, DAAR IN DE BRANDENDE ZON IN ZWEMBROEK OP HET GOUDGELE STRAND GAAN LIGGEN, JE VOL ZUIPEN IN EEN DUITSE BIERKELDER EN DRIE MAALTIJDEN IN HET HOTEL NAAR BINNEN SCHROKKEN TUSSEN MEDELANDERS MET KRIJSENDE KINDEREN, MET DE BUURVROUW IN EEN DRONKEN BUI NAAR BED GAAN, EEN DAME WAAR JE NIET EENS DE NAAM VAN KENT, IS NIETS VOOR MIJ. VAN 2002 – 2018 HAD IK EEN LONGÈRE MET 14 KAMERS IN DE BOURGOGNE EN EEN BUNGALOW IN LIMBURG. SINDS 2009 EEN HUIS MET TIEN KAMERS VLAK BIJ DE WADDENZEE EN EEN TWEEDE HUIS.
PROFETEN VAN DE KOUDE GROND WISTEN HET ZEKER. MIJN MEDE LEERLINGEN EN DE DIRECTIE VAN DE HERVORMDE DA COSTAKWEEKSCHOOL IN THE SIXTIES VOORSPELDEN MIJ EEN LEVEN LANG VOL MISLUKKINGEN EN ARMOEDE IN DE GOOT, ZE VONDEN MIJ TE WILD EN TE ARTISTIEK, ZE VOELDEN WEL AAN DAT IK SCHIJT AAN ZE HAD, MAAR IK WERD ALS ENIGE MILJONAIR IN 1999. EX-STUDIEGENOTEN WONEN IN HET GUNSTIGSTE GEVAL IN EEN NIEUWBOUW RIJTJESHUIS MET EEN POSTZEGEL GROTE TUIN OF EEN TWEEKAPPER VOL ZONNEPANELEN EN RIJDEN EEN MIDDENKLASSER VAN TIEN JAAR GELEDEN. IK HEB VAN AF 1988 ALTIJD MEERDERE HUIZEN GEHAD. SOMS WEL VIJF. NU NOG MAAR TWEE VRIJSTAANDE HUIZEN.
Maar vakantie zoals de burgerman prefereert, nee, hou op, daar deed ik nooit aan. Ik zou mij dood vervelen. Vakantie voor de burgerman en – vrouw, in kuddes vertrekken, uren lang stil staan in files op de route soleil met jankende kinderen en weer terug gaan als kudde-dieren is niets voor mij. Ik beoefende vier vechtsporten tot mijn 53-e maar weigerde de keuring voor de reserve officiersopleiding als pacifist.
Mijn huis in de Bourgogne was 10 bij 30 meter met een Engelse romantische tuin van een halve hectare. De eerste zomer liep de temperatuur op tot een 40 graden. In huis was het 25 graden en goed uit te houden dankzij muren van 60 tot 80 cm.
Fred van der Wal, auteur, ex-vechtsporter, romanticus en kunstschilder over het staats bestel: ‘Die koning die wij nu hebben en lovend Prins Pils of Prins Willem de Dikke werd genoemd in zijn studententijd. Iemand met karakter zou gezegd hebben: ’Koning worden? Zijn jullie nou helemaal besodommieterd? Ik denk er niet over! Laat een ander maar aan die poppenkast mee doen! Ga nou gauw naar Pampus, apen drillen!’ Die familie van Oranje zijn de grootste steuntrekkers. Een karakterloos land moet een Jan Klaassen en een Katrijn hebben, daarom heeft ons land, als kleurloze transito natie een koningshuis. Vanaf mijn 18-e ben ik altijd republikein geweest. Koning Willem met dat rare grote hoofd, die macrocefaal, is het ideaal van belegen onderwijzeressen met een hete broek op sandalen.
Een paar jaar geleden kreeg ik na 50 jaar een mail van een ex-klasgenote uit een parallel klas, dat ze me nog steeds kon uit tekenen, zoals ik vroeger was. Ik stuurde haar een bedankje en schreef dat ik haar beeldhouwwerken aangenaam vond omdat haar werk nog steeds in de figuratie past. Ik heb niets met abstracte ‘kunstwerken’. Enigszins verbaasd was ik wel dat ze mijn compliment opvatte als een insult.
Ironie en het kunstenaarsplantsoen passen niet bij elkaar. Iedereen neemt zichzelf bloedje serieus als ze kunstenaar zijn. Arrogantie en zelfoverschatting troef. Okee, je moet je werk serieus nemen, maar vooral niet jezelf. Als je kunstenaars hoort praten in een archaische taal vol filosofisch klinkende superlatieven, tiepes die voor het normale leven totaal ongeschikt zijn, dat belerende van die van hun geloof af gevallen dominees, de schoolmeesterstoon, dat is het alledaagse fascisme. Ze beschouwen kunstenaars als meerderwaardig. Ze permitteren zich dat omdat de onbegrijpelijke wartaal van museum medewerkers niemand interesseert. Een incestueus, staats gesubsidieerd circuit. Taal heeft vorm, inhoud en stijl, daar gaat het om.
Binnenkort komt mijn nieuwe boek uit ‘Fred van der Wal The black page in Art’. Het is een overzicht van mijn pentekeningen van 1966 – 1976. Ik ben met die uitgave lang bezig ge-weest. Het is mijn 106-e boek, maar het eerste over mijn eigen kunst. Het betekent geen breuk met mijn vorige boeken. Integendeel zelfs. Ik voel me nu veel beter dan jaren geleden. Ik schreef meer dan 24000 weblogs op WordPress, 1000-en op Punt.nl, 1000-en op Writeshistory 1000-en, 10000-en op Basic Publishing op het Volkskrant-weblog tussen 2006 en 2012. Verder verspreide artikelen. Vanf 1967 werd ik regelmatig uitgenodigd voor internationale exposities die ik allemaal af wees omdat ik geen deel wil nemen aan het kunstenaarsplant-soen. Ik heb de collegaatjes niet direct nodig en hielp altijd mijzelf. Tussen 1963 en 2023 vervaardigde ik meer dan 600 schilderijen, tekeningen, gouaches en collages. Mijn werken zijn aanwezig in collecties Rijksmuseum, Amsterdam, ICN en Stedelijk Museum Amsterdam, daarbij in veel particuliere collecties.